Daarvoor moet ik naar de sauna. Om vervolgens te ontdekken dat het daar ook ver te zoeken is, omdat mijn hoofd nog steeds bezig is met wat ik allemaal moet doen. Toevallig speelt het nummer “Bridge over troubled water”, en raakt de zin “I will ease your mind” me. Ease your mind… wat is dat? Waarom mag ik van mezelf geen rust vinden? Ik zorg echt wel voor genoeg vrije tijd. Als iemand een afspraak met mij wil maken, dan kan dat vaak pas op termijn. “O, wat heb jij het druk”, zeggen ze dan. Maar nee, ik plan gewoon niet elk moment vol. Zodat ik ook tijd heb voor een wandeling of een uur niksen op de bank, of voor opruimen (héérlijk…. geeft zoveel opruiming in mijn hoofd). Maar zelfs als ik zit te niksen op de bank, ben ik nog bezig. Het hoofd wil niet leeg. Het is als een veer, die normaal gesproken terug gaat in de ruststand, maar die nu na opwinding gespannen blijft.
Ik denk dat dit heel herkenbaar is voor veel mensen. En ik denk ook, dat het heel belangrijk is om ervoor te zorgen dat de ruststand terugkomt. Daarom is het ook van belang om te onderzoeken waarom we geen rust meer mogen hebben van onszelf. Doe maar eens de volgende oefening:
Zeg de volgende zin na en vul hem aan zonder er over na te denken (ik geef even een voorbeeld van mijzelf, maar jij kunt allerlei andere associaties hebben):
Als ik rust neem, dan …………. komt alles niet af
Als alles niet af komt, dan …………. word ik opgejaagd
Als ik opgejaagd word, dan ……….. zitten ze me op de huid
Als ze me op de huid zitten, dan ……….. voldoe ik niet
Als ik niet voldoe, dan…………. hoor ik er niet bij
Vul maar in. Zo kun je doorgaan totdat je bij de kern bent. Het kind in jou wil erbij horen, en moet dus altijd maar bezig zijn. Ledigheid is nog steeds des duivels oorkussen. En voor mij geldt dan ook nog van vroeger uit, dat ik een egoïst ben als ik niet help of als ik dingen voor mezelf doe. Dat mag dus gewoon niet. De narigheid is, dat ik het vervolgens mijn man ga verwijten dat hij niks zit te doen… terwijl er toch opgeruimd, afgewassen, gestreken etc. moet worden. Mijn innerlijke kind wil graag niks doen, maar mag dat niet; ik zie iemand anders niks doen en het is gemakkelijker om boos te worden op die ander, dan om te kijken in mijzelf naar wat ik zou moeten leren. Zo ontstaan de verwijten van mensen naar elkaar toe.
En zo kunnen we ieder gevoel van onvrede, boosheid , irritatie etc. steeds weer terug herleiden naar het innerlijke kind in ons, dat zich altijd blijft roeren. En daarom moeten we steeds dat innerlijke kind geruststellen en bedanken dat het ons ergens voor wil beschermen, en ook zeggen dat het nu niet meer nodig is. Omdat we nu volwassen zijn en echt mogen doen wat we zelf graag willen, Als het stemmetje gerustgesteld is, dan kun je tot rust komen en gewoon een tijd op de bank gaan zitten niksen. En dat is precies wat ik nu ga doen.